“Donderdag.  Alweer.  Note to self:  ik moet ook eens op andere dagen schrijven. 

Vandaag is donderdag.  Een populaire dag voor projectoverleggen buiten de deur.   Op kantoor is het dus rustig.  Er is nog enige beweging in onze tuin, waar collega’s opruimen na ons WK feestje van gisteren.  Onze CFO Charly is binnen.  Ze schenkt koffie en thee voor iedereen, vooraleer ze haar plek aan haar bureau opzoekt.  Ja, haar plek.  Zij is de enige die haar bureau werkelijk heeft betaald.  

Ik ben nog wat suf en heb last van een jetlag.  Tijdens de vakantie las ik een interessant boek.  “Could I do that”, van Simon Hartley.   Ik ben een abstract denker, absoluut.  Een loyalist ook.   Ik handel vaak uit angst, twijfel en kan lang blijven hangen, vooraleer ik tot actie over ga.  Dit boek met doe-tips motiveert mij vandaag om een start te maken met het realiseren van mijn eigen droom.  Bovenaan mijn actielijst:  een blog starten met mijn visie.

Toen ik vandaag aankwam op kantoor, zo rond 9:15 was er niemand in onze vergaderzaal.  Dat wordt mijn kamer voor vandaag, dat had ik al bedacht.  Er ligt nog een laptop op tafel, ingeplugd.  Ik weet niet van wie.  Dat zie ik straks wel.  Ik vind het niet erg om het niet te weten.   Ik hou van deze heldere ruimte met zicht op de bomen aan de linkerkant en met een diagonale zichtlijn naar de grote kamer rechts.   Er hangt een klok achter me.  Ik hou niet van een klok in de kamer.   Ooit schilderen we deze kamer helder wit.

Ik weet precies wat ik moet doen vandaag.  Een blog maken.  Alhoewel er af en toe iemand komt langs gewandeld, kan ik me toch goed concentreren.  Mijn kamergenoot werkt ook heel gefocust.  Ik weet dat ze af en toe in haar zelf praat.  Ik hou er van als ze mompelt.  Ik weet dat ze dan in haar kracht zit.  We praatten even met elkaar.  Ik hielp haar met het nemen van een besluit.  We praatten over leren delegeren.  Over niet alles zelf doen.  Over controle en over loslaten.  Ik kijk naar buiten, naar de bomen .. en schrijf mijn eerste tekst. 

Ik ben blij met mijn ruimte vandaag.” 

“Ik hou er van hoe ruimte mij kan helpen om te groeien.”