(Translation scheduled)
We vieren het geschreven woord. Alle woorden.
Gedachtes van schrijvers. Met moed geschreven.
Voor lezers. Die woorden lezen.
En ervan houden. Of niet van houden.
We vieren het gesproken woord. Alle woorden.
Ideeën van collega’s. Met moed gesproken.
Voor collega’s. Die woorden horen.
En ervan houden. Of niet van houden.
Op regelmatige tijdstippen komen we samen. We praten met woorden over de ambitie van onze projecten. We zitten ongedwongen samen. We praten en luisteren naar woorden die worden gesproken. Als rond een kampvuur. Of onder een boom. We nemen geen besluiten. De ruimte straalt rust uit en we zitten laag. Met een open hemel.
Als we uit elkaar gaan, nemen we een tweede kop thee en treffen we elkaar in kleinere groepen. Er ontstaat een andere dynamiek. We hangen rond een hoge tafel. We trekken enkele mobiele wanden erbij. We spuien ongedwongen woorden die onze eerste ideeën dragen. We hangen de woorden op tegen de muur. Collega’s sluiten aan, met nieuwe woorden. Of lopen weg, omdat ze niet houden van de woorden die zijn gesproken. Na een tijdje zijn de eerste lijnen voor de oplossing van ons project te zien in de woorden op het bord. We verdelen de taken en gaan uiteen. Ondertussen rijpen de gesproken woorden.
In een kleine groep werken we aan ons deel van het project. Met twee. Of alleen. Voor iedereen is er een passende plek. Ieder met zijn woorden voegt zijn waarde toe.
Af en toe spelen we met woorden. Of we lopen even weg. Om alleen te mijmeren over woorden. En daarna weer helder te spreken.
Weer komen we samen. Met onze uitgewerkte woorden. We spreken gedurfde woorden. We luisteren naar andere woorden. Woorden waar we van houden. En waar we niet van houden. Sommige woorden botsen tegen elkaar aan. Sommige woorden worden niet gesproken. Er is ruimte voor alle (niet) woorden.
De ruimte is veilig om te spreken. En tegelijk een beetje uitdagend oncomfortabel. Met een blik naar wat zo mooi zou kunnen zijn.
Er is ruimte om te ontsnappen, als het even niet meer gaat om woorden te spreken.
Er is ruimte om de draad weer op te pakken. Ruimte die kracht geeft.
Er is ruimte om niet te oordelen. Om woorden van anderen in hun context te plaatsen. En te begrijpen.
Er is ruimte om te winnen. Om te vieren. Om alle nieuwe woorden te vieren.
Een omgeving die het gesproken woord viert. Een ruimte voor vriendelijke woorden die gesproken woorden als mensen elkaar ontmoeten. Voor nieuwe woorden die nodig zijn om samen te werken aan nieuwe oplossingen. En voor stille woorden die gesproken worden door mensen die uitstekend samen werken.
Visietekst geschreven in opdracht van Workwire en op uitnodiging van de Koninklijke Bibliotheek (2018)